Γιατί, τύχη μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανάκαλης, Ντίνα Βασιλειάδου

expand_content

Γιατί, τύχη μ’, πάντα είσαι
ση δείσαν σαρεμένον;
Όταν βραδύν’ ο βραδι͜ανόν
’κ’ εξέρω που να μένω

Ποίος κακέσσα μάισσα
εμέν εκαταράστεν
κι επέρεν όλεν τη χαρά μ’
και σο ποτάμ’ έχασεν;

Ας σο εγνώρτσα εγώ εμέν
’κ’ εξέρω ντο έν’ γέλος
Παντά φορτίον κουβαλώ
ους να έρ’ται το τέλος

Ποίος κακέσσα μάισσα
εμέν εκαταράστεν
κι επέρεν όλεν τη χαρά μ’
και σο ποτάμ’ έχασεν;

Ψεύτικα πάντα εγώ γελώ,
απέσ’ ι-μ’ πάντα κλαίγω
Και σίναν τα παράπονα μ’,
πέτε! σίναν να λέγω;

Ποίος κακέσσα μάισσα
εμέν εκαταράστεν
κι επέρεν όλεν τη χαρά μ’
και σο ποτάμ’ έχασεν;

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
βραδι͜ανόν	το βράδυ
βραδύν’	βραδιάζει
γέλος	γέλιο, περίγελος
δείσαν	ομίχλη	δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά
εγνώρτσα	γνώρισα
έν’	είναι
επέρεν	πήρε
έρ’ται	έρχεται
έχασεν	έχασε, έδιωξε, πέταξε κτ
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κακέσσα	κακιά
μάισσα	μάγισσα
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
ους	ως, μέχρι
πέτε	(προστ.) πείτε
ποίος	(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
ποτάμ’	ποτάμι
σαρεμένον	τυλιγμένο, περικυκλωμένο	sarmak
σίναν	(σε τίναν) σε ποιον/α;