Σον πατέραν και σο γιον

Σον πατέραν και σο γιον
το αίμαν ’κι ’ίνεται νερόν
Ντό καρδίαν έχ̌’ ο κύρ’
και παιδίν αποκληρών’;

Δος ατον το μερτικόν ατ’
και ατόν μ’ αποκληρώντς
Για το σεβνταλήν τον γιο σ’
την ευχ̌ή σ’ ατώρα δος

Κι αν εγάπεσεν κορίτσ’
και ’κι θέλτς ατο εσύ
Το παιδίν ήνταν ευτάει
ο πατέρας εσχωράει

Δος ατον το μερτικόν ατ’
και ατόν μ’ αποκληρώντς
Για το σεβνταλήν τον γιο σ’
την ευχ̌ή σ’ ατώρα δος

Μ’ απομέν’ αδικεμένον
ας σα σπλάχνα σ’ έν’ βγαλμένον
Σο γιάνι σ’ ατόν θα κουί͜εις
όταν θα γεράς και ρού͜εις

Δος ατον το μερτικόν ατ’
και ατόν μ’ αποκληρώντς
Για το σεβνταλήν τον γιο σ’
την ευχ̌ή σ’ ατώρα δος