Ομνώ και κατορκίγουμαι

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Διογένης Αϊνατζής, Νίκος Παναγιωτίδης

Να έμ’ πουλίν κι επέτανα,
’λάσκουμ’νε πολιτείας
Αέτσ’ να ’γουρταρεύκουμ’νε
ας σην αροθυμία σ’

Ομνώ και κατορκίγουμαι,
φιλώ και το σταυρόν -ι
Απάν’ σον κόσμον ’κι θ’ ευρήκ’ς
εγάπ’ άμον τ’ εμόν -ι

Ο πρόσωπο σ’ παντέμορφος,
άμον ήλες φωτάζει
κι ατό η εμορφάδα σ’ -ις
άμον τ’ αγγέλ’ ομοι͜άζει

Ομνώ και κατορκίγουμαι,
φιλώ και το σταυρόν -ι
Απάν’ σον κόσμον ’κι θ’ ευρήκ’ς
εγάπ’ άμον τ’ εμόν -ι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγγέλ’	(ονομ. πληθ.) άγγελοι, (γεν.) αγγέλου
αέτσ’	έτσι
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
αροθυμία	νοσταλγία
ας σην	απ’ την	ασό σην (από την)
’γουρταρεύκουμ’νε	(εγουρταρεύκουμ’νε) γλύτωνα από, διασωζόμουν	kurtarmak
εγάπ’	αγάπη
έμ’	ήμουν
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εμορφάδα	ομορφιά
επέτανα	πετούσα
ευρήκ’ς	βρίσκεις
ήλες	ήλιος
κατορκίγουμαι	ορκίζομαι
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
’λάσκουμ’νε	(ελάσκουμ’νε) περιφερόμουν, τριγυρνούσα, περιπλανιόμουν	ἀλάομαι/ηλάσκω
ομνώ	ορκίζομαι
παντέμορφος	πανέμορφη
φωτάζει	φωτίζει, λάμπει