Μεσέλ’

Προβολή Τραγουδιού

Έχω εσέν σ’ εγκαλιόπο μ’,
λεφκουταρί’ καντζόπον
κι όλον τ’ απάν’ ι-μ’ λαντακίζ’,
εμέν όντες τερείς
και ’ίνουμαι ρακόποτος
σο στόλ’ απάν’ κεφλής

Αν έμ’ εγώ παρχαροπούλ’
σ’ αλάσ̌κιγα ραχ̌ία
θα έσ’νε ανημέρωτον
αγρέλαφον μικρόν
Χ̌ίλι͜α τουζάχια θ’ έστηνα
πέραν περού σ’ ορμία
τσ̌απούγα να πιάνω σε
κι ευτάγω σε τ’ εμόν

Ντό λόγια πρέπ’ να γράφτω σε
τη σεβντά μ’ να δεικνύζω
Τσ̌ιζία ’κι κανείντανε
τ’ απέσ’ ι-μ’ να εχωρούν
Όλα̤ ντο έχω δίγ’ ατα
εσέναν να κερδίζω
κανείς ’κ’ ευτάει α’, μαναχόν
ατείν’ ντο αγαπούν

Εγάπη έν’ να δίγω σε
ήντι͜αν σον κόσμον έχω
Κι ατά να μη κανείντανε
και πάντα να χρωστώ
Εγάπη έν’ να λέγω σε
στέγνα̤ τη γούλα μ’ έχω
και κατενόν να ’ίνεσαι
ας σο κρενίν νερόν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
αγρέλαφον	το άγριο ελάφι
ανημέρωτον	μη εξημερωμένο
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
ατά	αυτά
ατα	αυτά
ατείν’	αυτοί
γούλα	λαιμός	gula
δεικνύζω	δείχνω, καταδεικνύω
δίγ’	δίνω
δίγω	δίνω
εγάπη	αγάπη
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
έμ’	ήμουν
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
έσ’νε	ήσουν
ευτάγω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
ήντι͜αν	οτιδήποτε, ό,τι
’ίνεσαι	γίνεσαι
’ίνουμαι	γίνομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κανείντανε	φτάνουν, είναι αρκετά
καντζόπον	(υποκορ.) ψίχα από πυρηνόκαρπο ή άλλους σπόρους
κατενόν	καθαρό, ξεπλυμένο, ξεθολωμένο	κατανίζω
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρενίν	ξύλινος οχετός ύδατος, βρύση, κρήνη
λαντακίζ’	φεγγοβολάει, καίγεται με ορμή
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
όντες	όταν
ορμία	ρυάκια, ρεματιές
παρχαροπούλ’	πουλί του παρχαριού (ορεινός τόπος θερινής βοσκής)
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
στόλ’	τραπέζι	стол
τερείς	κοιτάς
τσ̌ιζία	γραμμές, αράδες	çizgi