Μικρόν πουλόπο μ’

Ο χ̌ειμωγκόν επέρε σε,
γιαβρόπο μ’, ας εμέν
Τ’ ανοιξιάτικα τα κάλλι͜α σ’
ο Θεόν γιατί να παίρ’;

Κλώστ’ οπίσ’, μικρόν πουλόπο μ’,
ετελέθεν η ζωή μ’
Για τ’ εσέν, ρίζα μ’, θα χάμαι,
άλλο ’κι κρατεί η ψ̌η μ’

Άμον άγγελος έφυες
ση παραδείσ’ τα στράτας
Κι επέμ’νανε σο καρδόπο μ’
τα έμορφα τ’ ομμάτι͜α σ’

Κλώστ’ οπίσ’, μικρόν πουλόπο μ’,
ετελέθεν η ζωή μ’
Για τ’ εσέν, ρίζα μ’, θα χάμαι,
άλλο ’κι κρατεί η ψ̌η μ’

Ανάμ’νον με, πουλόπο μου,
θά ’ρχουμαι μετ’ εσέναν
Ο Χάρον ’κι ’πορεί να παίρ’
εσέναν απ’ εμέναν

Κλώστ’ οπίσ’, μικρόν πουλόπο μ’,
ετελέθεν η ζωή μ’
Για τ’ εσέν, ρίζα μ’, θα χάμαι,
άλλο ’κι κρατεί η ψ̌η μ’

Κλώστ’ οπίσ’, μικρόν πουλόπο μ’,
ετελέθεν η ζωή μ’
Για τ’ εσέν, ρίζα μ’, θα χάμαι,
άλλο ’κι κρατεί η ψ̌η μ’