Τικ | Τραγούδι

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Θεοχάρης Καζαντζίδης

Τη τουλουμί’ σ’ το παίξιμον,
τη δαχτυλί’ σ’ ο χτύπον
εσέγκανε με ση σεβτά
κι εγώ ακόμα μικρίκον

Τη νύχταν όντες τραωδώ
εγώ το παλληκάρι
σ’κώσον και σύρον το γεργάν’,
τσέρτσον το μαξιλάρι

Εγώ -ν- εσέν, εσύ εμέν
πασ̌κείμ’ ’κι αροθυμούμε;
Τ’ έναν τ’ άλλο να ’λέπομε
καμίαν ’κ’ επορούμε

Αποκουμπία το σπαρέλ’ -τ- σ’
ας φαίνεται η ψ̌ήκα σ’
Να κλίσ̌κεται κα’ και φιλεί
ο καρίπ’ς ο Κωστίκας

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αποκουμπία	(προστ.) ξεκούμπωσε
αροθυμούμε	νοσταλγούμε
γεργάν’	πάπλωμα	yorgan
δαχτυλί’	δαχτυλιού
επορούμε	μπορούμε
εσέγκανε	έβαλαν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κα’	κάτω
καμίαν	ποτέ
καρίπ’ς	ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους	garip/ġarīb
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλίσ̌κεται	σκύβει, κλίνει
’λέπομε	(ελέπομε) βλέπουμε
μικρίκον	μικρούλης/α/ικο
όντες	όταν
πασ̌κείμ’	μήπως, μήπως (και)	πᾶς καί ἔνι
σεβτά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
σ’κώσον	(προστ.) σήκωσε
σπαρέλ’	μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους	spalliera
σύρον	(προστ.) σύρε, τράβα, ρίξε
τουλουμί’	(γεν.) τουλουμιού	tulum
τραωδώ	τραγουδάω
τσέρτσον	(προστ.) σκίσε, ξέσκισε
ψ̌ήκα	ψυχούλα