Στιχουργοί: Γιώργος Αμαραντίδης
Συνθέτες: Γιώργος Αμαραντίδης
Η σ̌ιταντάνα ’χόρευεν, τ’ αντζία τ’ς άν’ ’κ’ επαίρ’νεν Τα περπεντούλια ’σείουσαν κι άμον κερβάνα επέγ’νεν Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Λελεύω σε, κερβάνα μ’! Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Έλα να ποδεδίζω σε, Αε-Σερί’ πουλόπον! Τ’ εμόν εγκάλι͜αν έγρασεν τ’ εσόν το σπαρελόπον Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Λελεύω σε, κερβάνα μ’! Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Αν ερωτά σε η μανίκα σ’, πέ’ ατέναν «Ελάσκουμ’! Μετ’ έναν νέικον παλληκάρ’ εγώ επαιχνιδι͜άσκουμ’!» Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Λελεύω σε, κερβάνα μ’! Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Κόρη, τα ζα ντ’ ερίαζες απέσ’ έναν μοζόπον Έτρεχ̌ες απ’ οπίσ’ ατουν αρ’ άμον καρπουζόπον Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Λελεύω σε, κερβάνα μ’! Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αε-Σερί’ | του αϊ-Σέργιου ή αϊ-Γιώργη | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| άν’ | άνω, πάνω, άνωθεν | ||
| αντζία | πόδια, μηροί | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατέναν | αυτήν | ||
| ατουν | τους | ||
| εγκάλι͜αν | αγκαλιά | ||
| έγρασεν | έφθειρε, έλιωσε | γράνω/γραίνω (=ροκανίζω, κατατρώγω) | |
| ελάσκουμ’ | περιφερόμουν, τριγύριζα, περιπλανιόμουν | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| επαίρ’νεν | έπαιρνε | ||
| επαιχνιδι͜άσκουμ’ | ξεκινούσα το παιχνίδι | ||
| επέγ’νεν | πήγαινε, προχωρούσε, έφευγε | ||
| ερίαζες | πρόσεχες, φυλούσες, επέβλεπες | ||
| ερωτά | ρωτάει | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ζα | ζώα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κερβάνα | η αγελάδα που προπορεύεται της αγέλης | kervan/kārbān=καραβάνι | |
| λελεύω | χαίρομαι | ||
| μανίκα | μανούλα | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| μοζόπον | μικρή δαμαλίδα, αγελαδίτσα | ||
| να ποδεδίζω | να χαρώ κπ | ||
| νέικον | νέο, νεαρό | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| πέ’ | (προστ.) πες | ||
| περπεντούλια | ορμαθός αργυρών και χρυσών κοσμημάτων ή μαργαριταριών που κοσμούν την κεφαλή γυναίκας (κατά τη βυζαντινή περίοδο συνήθως τα κοσμήματα αυτά κρέμονταν από το πλάι στέμματος κεφαλής) | perpendula/pendulo | |
| ποδεδίζω | (ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| ποδεδίζω σε | να σε χαρώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| πουλόπον | πουλάκι | ||
| ’σείουσαν | (εσείουσαν) σείονταν | ||
| σ̌ιταντάνα | αυτή που τραντάζεται, σείεται ολόκληρη | πιθ. εκ του (επιτατ.) συν+τανταλίζω | |
| σπαρελόπον | (υποκορ.) μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους | spalliera |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αε-Σερί’ | του αϊ-Σέργιου ή αϊ-Γιώργη | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| άν’ | άνω, πάνω, άνωθεν | ||
| αντζία | πόδια, μηροί | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατέναν | αυτήν | ||
| ατουν | τους | ||
| εγκάλι͜αν | αγκαλιά | ||
| έγρασεν | έφθειρε, έλιωσε | γράνω/γραίνω (=ροκανίζω, κατατρώγω) | |
| ελάσκουμ’ | περιφερόμουν, τριγύριζα, περιπλανιόμουν | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| επαίρ’νεν | έπαιρνε | ||
| επαιχνιδι͜άσκουμ’ | ξεκινούσα το παιχνίδι | ||
| επέγ’νεν | πήγαινε, προχωρούσε, έφευγε | ||
| ερίαζες | πρόσεχες, φυλούσες, επέβλεπες | ||
| ερωτά | ρωτάει | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ζα | ζώα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κερβάνα | η αγελάδα που προπορεύεται της αγέλης | kervan/kārbān=καραβάνι | |
| λελεύω | χαίρομαι | ||
| μανίκα | μανούλα | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| μοζόπον | μικρή δαμαλίδα, αγελαδίτσα | ||
| να ποδεδίζω | να χαρώ κπ | ||
| νέικον | νέο, νεαρό | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| πέ’ | (προστ.) πες | ||
| περπεντούλια | ορμαθός αργυρών και χρυσών κοσμημάτων ή μαργαριταριών που κοσμούν την κεφαλή γυναίκας (κατά τη βυζαντινή περίοδο συνήθως τα κοσμήματα αυτά κρέμονταν από το πλάι στέμματος κεφαλής) | perpendula/pendulo | |
| ποδεδίζω | (ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| ποδεδίζω σε | να σε χαρώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| πουλόπον | πουλάκι | ||
| ’σείουσαν | (εσείουσαν) σείονταν | ||
| σ̌ιταντάνα | αυτή που τραντάζεται, σείεται ολόκληρη | πιθ. εκ του (επιτατ.) συν+τανταλίζω | |
| σπαρελόπον | (υποκορ.) μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους | spalliera |
Φωτ. Περπενδούλια (perpendula) από ψηφιδωτό και εικόνα βυζαντινής εποχής.
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 