Κρούει το καρδόπο μ’

«Τικ, τικ, τακ, τακ» για τ’ εσέναν
κρούει το καρδόπο μ’
«Τικ, τικ, τακ, τακ» για τ’ εσέναν
παίρω άψιμον

Παίρω άψιμον, αρνόπο μ’,
για τ’ εσέν κρούει το καρδόπο μ’
Κόκκινον μανουσ̌ακόπο μ’,
έλα μετ’ εμέν

«Έλα μετ’ εμέν» κουίζω,
και την ψ̌η σ’ εγώ θα χτίζω
Για τ’ εσέν μόνον νουνίζω,
μόνο για τ’ εσέν

«Τικ, τικ, τακ, τακ» για τ’ εσέναν
κρούει το καρδόπο μ’
«Τικ, τικ, τακ, τακ» για τ’ εσέναν
παίρω άψιμον

«Τικ, τικ, τακ, τακ» για τ’ εσέναν
ους να σταματά
«Τικ, τικ, τακ, τακ» για τ’ εσέναν
αχ! η ψ̌η μ’ πονά

Αχ! η ψ̌η μ’ πονεί, τσ̌ικάρι μ’,
είσ’ ο ήλιο μ’, το φεγγάρι μ’
Θάλασσας μαργαριτάρι
είσαι για τ’ εμέν

Θέλω να κρατείς το χ̌έρι μ’,
άγγελε μ’ και φωταχτέρι μ’
Ση ζωή μ’ να είσαι το ταίρι μ’

«Τικ, τικ, τακ, τακ» για τ’ εσέναν
ους να σταματά
«Τικ, τικ, τακ, τακ» για τ’ εσέναν
αχ! η ψ̌η μ’ πονά

«Τικ, τικ, τακ, τακ» τ’ ομματόπα σ’
αχ! όντες τερώ
άγγελος με τα φτερόπα
’ίνουμαι πετώ

’Ίνουμαι πετώ, γιαβρόπο μ’,
μαεμένον έ͜εις το ψ̌όπο μ’
Έλα έμπα στ’ εγκαλιόπο μ’
η ψ̌η μ’ να μη κλαίει

Σο Θεόν εποίκα τάμαν
πάντα να είμες εντάμαν
Η εγάπη σ’ έναν θάμαν
μόνον για τ’ εμέν

«Τικ, τικ, τακ, τακ» τ’ ομματόπα σ’
αχ! όντες τερώ
άγγελος με τα φτερόπα
’ίνουμαι πετώ