Γιάσ̌α, γιάσ̌α

Ίσον άμον κυπαρίσσ’
και -ν- άμον εσέν κανείς
Τ’ ομματόπα σ’ γαλανά
άμον θάλασσας νερά

Γιάσ̌α, γιάσ̌α, γιάσ̌α!
τα χ̌είλι͜α σ’ κεράσ̌ι͜α
Κόκκινον κρασόπον,
τριανταφυλλόπον
Γιάσ̌α, γιάσ̌α, γιάσ̌α!
τα χ̌είλι͜α σ’ κεράσ̌ι͜α
και γλυκέα μέλι͜α
να φιλώ ’κι θέλ’ α̤’
Γιάσ̌α, γιάσ̌α!
τα χ̌είλι͜α σ’ κεράσ̌ι͜α

Τ’ ομματόπα τ’ς γαλανά,
τα χ̌ειλόπα τ’ς κόκκινα
Για τ’ αρνί μ’ εγώ γουρπάν’
και -ν- ας σην τε̤πέ̤ μ’ κι απάν’

Γιάσ̌α, γιάσ̌α, γιάσ̌α!
τα χ̌είλι͜α σ’ κεράσ̌ι͜α
Κόκκινον κρασόπον,
τριανταφυλλόπον
Γιάσ̌α, γιάσ̌α, γιάσ̌α!
τα χ̌είλι͜α σ’ κεράσ̌ι͜α
και γλυκέα μέλι͜α
να φιλώ ’κι θέλ’ α̤’
Γιάσ̌α, γιάσ̌α!
τα χ̌είλι͜α σ’ κεράσ̌ι͜α

Για τ’ εσέν εγώ γεφύρ’
ντο δι͜αβαίντς το κατωθύρ’
Σην εβόραν έχω σε -ν
και χαρεντερίζω σε

Γιάσ̌α, γιάσ̌α, γιάσ̌α!
τα χ̌είλι͜α σ’ κεράσ̌ι͜α
Κόκκινον κρασόπον,
τριανταφυλλόπον
Γιάσ̌α, γιάσ̌α, γιάσ̌α!
τα χ̌είλι͜α σ’ κεράσ̌ι͜α
και γλυκέα μέλι͜α
να φιλώ ’κι θέλ’ α̤’
Γιάσ̌α, γιάσ̌α!
τα χ̌είλι͜α σ’ κεράσ̌ι͜α
Γιάσ̌α, γιάσ̌α!
τα χ̌είλι͜α σ’ κεράσ̌ι͜α