Απάν’ σ’ άλογον είμαι

Απάν’ σ’ άλογον είμαι [νε αμάν!]
[Αμάν!] τριαντάφυλλον είμαι
Έπαρ’ με, κόρ’, έπαρ’ με, [νε αμάν!]
[Αμάν!] καλόν παιδόπον είμαι

[Αμάν!] Μέντσον κι έπαρ’ με, πουλί μ’, σην οντά σ’
[Αμάν!] Αγκαλιάστ’ και φίλ’ με, ρίζα μ’, μ’ ερωτάς
Πουλί μ’, μ’ ερωτάς!

Νε κουτσ̌ή, λεμόν’-λεμόν’ [νε, αμάν!]
[Αμάν!] το πόι σ’ [ξαν] άμον τ’ εμόν
Παρακαλώ τον Θεόν [νε, αμάν!]
[Αμάν!] πάντα να είσαι [ξαν/πουλί μ’] τ’ εμόν

[Αμάν!] Όντες έρχουμαι σην πόρτα σ’, άνοιξον
[Αμάν!] για τ’ εμέν το κύρ’ -τ- σ’, τη μάνα σ’ τάβιξον
Πουλί μ’, τάβιξον!

Άψον τ’ άψιμο σ’, άψον [νε, αμάν!]
[Αμάν!] τα ξύλα σ’ [ξαν] όλια κάψον
Άφ’ς την πόρτα σ’ ανοιχτόν, [νε, αμάν!]
[Αμάν!] κι αν ’κ’ έρχουμαι ανάσκαψον

[Αμάν!] Όντες έρχουμαι σην πόρτα σ’, άνοιξον
[Αμάν!] για τ’ εμέν το κύρ’ -τ- σ’, τη μάνα σ’ τάβιξον
Πουλί μ’, τάβιξον!