Βαθέα ριζωμένον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αναστασία Κεχαγιά, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Κλαίνε τ’ άστρα τ’ ουρανού,
το ψ̌όπο μ’ έν’ καμένον
Τα τερτόπα μ’ επλέθυναν,
[ν’ αηλί εμέν!]
η καρδι͜ά μ’ ματωμένον
[ωχ! να βάι εμέν!]

Εγάπ’ σ’ σην καρδι͜ά μ’ πώς φυτρών’,
πώς απλών’ τα κλαδία!
Βαθέα πάει και ριζών’
[ν’ αηλί εμέν!]
και τυραννίζ’ τα ψ̌ήα
[ωχ! να βάι εμέν!]

Εγάπ’, νερόν του πεγαδί’
κρύον και κατενόν -ι
Πώς επορώ να πίν’ ατο;
[ν’ αηλί εμέν!]
το ψ̌όπο μ’ φαρμακώνει
[ωχ! ν’ αηλί εμέν!/να βάι εμέν!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
βαθέα	βαθιά
εγάπ’	αγάπη
έν’	είναι
επλέθυναν	πλήθυναν
επορώ	μπορώ
κατενόν	καθαρό, ξεπλυμένο, ξεθολωμένο	κατανίζω
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
πεγαδί’	βρύσης
πίν’	πίνει
ριζών’	ριζώνει
τερτόπα	(υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τυραννίζ’	τυραννάει, ταλαιπωρεί
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα
ψ̌όπο	ψυχούλα