Πάντα ο πόνον με την καρδία μ’

Έλα, πουλόπο μ’, τη ψ̌ης ι-μ’ ψ̌όπον
Έλα, μη τυρα̤ννί͜εις την ψ̌η μ’
Έλα να χ̌αίρεται το καρδόπο μ’,
χαράν εσύ δος ση ζωή μ’

Πάντα ο πόνον, πάντα ο πόνον,
πάντα ο πόνον καίει την καρδία μ’
τυρα̤ννιγμένον τ’ εμόν η ψ̌η

Όντες τερώ σε θα παλαλούμαι
Πάντα ο νους ι-μ’ γιατί δα̤βαίν’;
Τερώ τ’ ομμάτα̤ σ’ και φαρμακούμαι
ρίγος σο ψ̌όπο μ’ πώς εμπαίν’;

Πάντα ο πόνον, πάντα ο πόνον,
πάντα ο πόνον καίει την καρδία μ’
τυρα̤ννιγμένον τ’ εμόν η ψ̌η

Νώμα το χ̌έρι σ’ ας κρατώ σε,
νώμα τα χ̌είλα̤ σ’ ας φιλώ
Και σο ζεστόν το γλυκύν τ’ εγκαλόπο σ’
ας ρούζω κι ας αποθάνω

Πάντα ο πόνον, πάντα ο πόνον,
πάντα ο πόνον καίει την καρδία μ’
τυρα̤ννιγμένον τ’ εμόν η ψ̌η