Φαίνεται, ρίζα μ’, θα πονώ

Όλεν τη νύχταν λάσκουμαι
[ν’ αηλί εμέν, λελεύω σε!]
τραγωδώ και σ̌υρίζω
[για πέει με και γιατί; λελεύω σε!]
Πουλί μ’, τ’ εσόν το καρδόπον
[ν’ αηλί και -ν- εμέν, ας λέγω σε]
πέ’ με πώς θα κερδίζω;
[άτσ̌απα και γιατί; λελεύω σε!]

Οσήμερον αντρίζ’νε σε,
[έι! πουλί μ’, ξαν και πουλί μ’]
χωρίζ’νε μας, πουλόπο μ’
[έλα, έλα λέγω σε]
Αχ! Μαχ̌αιρόπον σο κορμί μ’
[έι! πουλί μ’, ξαν και πουλί μ’]
και σφαίρα σο καρδόπο μ’
[έλα, έλα λέγω σε/
κατί, κατί λες και τιδέν;/
έλα, έλα λέγω σε]

Φαίνεται, ρίζα μ’, θα πονώ
εγώ ως ν’ αποθάνω [γιαρ]
Κάθαν ημέραν τη ζωή μ’
απέσ’ σα πόνα̤ χάνω [γιαρ]

Απέσ’ σην καρδά̤ μ’ σίδερον
να είχα καρφωμένον
Νυφέ να μη ελέπω σε
μ’ άλλον στεφανώμενον