Φτωχός έμ’νε και ’κ’ έξερα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αρχιμήδης Γεωργιάδης, Θόδωρος Παυλίδης

Φτωχός έμ’νε και ’κ’ έξερα
κι εγάπεσα -ν- εσέναν
Εσύ έσ’νε χαΐναινα
κι έστειλες με σα ξένα

Είπες με «δέβα δούλεψον
εκεί μακρά σα ξένα
μαζί με τ’ όλον δίγω σε
κι έλα σουμά σ’ εμένα»

Εγώ -ν- εσ’κώθα έναν πρωίν
σην ξενιτά̤ν εχπάστα
Κι ας σο πολλά το νούνιγμαν
την ψ̌η μ’ πα εσιχάθα/ενερά̤στα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ας σο	απ’ το	ασό σο (από το)
δέβα	(προστ.) πήγαινε
δίγω	δίνω
δούλεψον	(προστ.) δούλεψε
εγάπεσα	αγάπησα
έμ’νε	ήμουν
ενερά̤στα	σιχάθηκα
έξερα	ήξερα
εσιχάθα	σιχάθηκα
εσ’κώθα	σηκώθηκα
έσ’νε	ήσουν
εχπάστα	αναχώρησα, κίνησα για
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
νούνιγμαν	σκέψη
ξενιτά̤ν	ξενιτειά
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σουμά	κοντά
χαΐναινα	σκληρόκαρδη, άπονη, άγρια	hain/ḫāʾin
ψ̌η	ψυχή