Ορφανός που γεννίεται

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αρχιμήδης Γεωργιάδης, Θόδωρος Παυλίδης

Ας λέγω σας, ε! παιδία,
ντ’ έπαθα τη δουλείαν
Είδα τον Χάρον σ’ όρωμα μ’
κι εχπάεν η καρδία μ’

Λέγ’ ατο και ανατριχ̌ώ
και μυρμηκιά τ’ απάν’ ι-μ’
Φοούμαι σίτα̤ πορπατώ
γιάμ’ έρ’ται στέκ’ σο γιάνι μ’

Απόψ’ ους να εμέρωσεν
απέσ’ σο κρεβατόπο μ’,
αίματα στάζ’νε ας σ’ ομμάτα̤ μ’,
φαρμάκ’ ας σο καρδόπο μ’

Ο θάνατον σειράν ντο ’κ’ έχ̌’
ας σ’ αχούλι μ’ ’κ’ εβγάλλω
Έχω μουράτι͜α απλέρωτα
πολλά να επεβγάλω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανατριχ̌ώ	ανατριχιάζω, φρίττω
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
απλέρωτα	ανεκπλήρωτα
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ας σο	απ’ το	ασό σο (από το)
αχούλι	μυαλό	akıl/ʿaḳl
γιάμ’	μήπως, ή μη	ya/yā + μη
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
δουλείαν	δουλειά
εβγάλλω	βγάζω
εμέρωσεν	ξημέρωσε
επεβγάλω	ξεπληρώσω, ανταποδώσω, επανορθώσω
έρ’ται	έρχεται
έχ̌’	έχει
εχπάεν	ξεριζώθηκε, ξεκολλήθηκε, αποκολλήθηκε	ἐκσπάω
θάνατον	θάνατος
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδόπο	καρδούλα
κρεβατόπο	κρεβατάκι
μουράτι͜α	επιθυμίες, πόθοι	murat/murād
μυρμηκιά	μηρμυγκιάζει, μουδιάζει	μυρμηκιῶ
ομμάτα̤	μάτια
όρωμα	όνειρο
ους	ως, μέχρι
παιδία	παιδιά
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πορπατώ	περπατάω
σίτα̤	καθώς, ενώ	σόταν<εις όταν
στάζ’νε	στάζουνε
φοούμαι	φοβάμαι