Θα σκοτών’νε με, μανίτσα μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αρχιμήδης Γεωργιάδης, Θόδωρος Παυλίδης

Αιχμάλωτος επιάστα
σα Κρούσσι͜α απάν’
και σα φυλακάς ευρέθα
σον Παύλον Μελάν

Σον Παύλον Μελάν, μανίτσα μ’,
σον Παύλον Μελάν
Τα σιδέρ’τα εζαρώθαν
σα μὲσα μ’ απάν’

Βάλλ’νε με ση φυλακήν
απέσ’ σ’ έναν μπουντρούμ’
Χ̌έρα̤, ποδάρα̤ δεμένα,
πάνε κι έρ’ταν κρού’ν⇋

Σ’κούνταν έρ’τανε το βράδον
με τ’ αυτόματα
Το παιδόπο σ’ πώς θα τρών’
τα μαύρα χώματα!

Θα σκοτών’νε με, μανίτσα μ’,
σο ραχ̌ίν απάν’
Έλα ’κχ̌ύσον τα δα̤κρόπα σ’
σο κορμί μ’ απάν’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
βάλλ’νε	βάζουν
βράδον	βράδυ
δα̤κρόπα	(υποκορ.) δάκρυα
εζαρώθαν	ζάρωσαν, λύγισαν
επιάστα	πιάστηκα, καταπιάστηκα
έρ’ταν	έρχονται
έρ’τανε	έρχονται
ευρέθα	βρέθηκα
κρού’ν	χτυπούν	κρούω
’κχ̌ύσον	(προστ.) έκχυσε, χύσε, έκβαλε	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
μὲσα	(τα) η μέση
παιδόπο	παιδάκι
ποδάρα̤	πόδια
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
σιδέρ’τα	σίδερα
σκοτών’νε	σκοτώνουν
σ’κούνταν	σηκώνονται
φυλακάς	φυλακές
χ̌έρα̤	χέρια