Καλομάνα μ’

Καλομάνα μ’, ’κ’ επρόφτασες
να χ̌αίρεσαι τα χρόνι͜α σ’
Γραμμένον έτον ση ζωή σ’
να φεύ’ς ας σα εγγόνια σ’

Σο όρωμα μ’ ελέπω σε,
θυμούμαι σε και κλαίω
Θυμούμαι εείνα τα καιρούς
και μοιρολόγια λέω

Καλομάνα μ’, θα τραγωδώ
για τ’ εσέν τραγωδίαν
Αροθυμώ σε, καίγουμαι,
γεράν έχ̌’ η καρδία μ’

Σο όρωμα μ’ ελέπω σε,
θυμούμαι σε και κλαίω
Θυμούμαι εείνα τα καιρούς
και μοιρολόγια λέω

Καλομάνα μ’, εφέκες με
με τέρτι͜α και με πόνι͜α
Η ψ̌η μ’ τυραννισμένον έν’,
εμαύρυναν τα χρόνι͜α μ’

Σο όρωμα μ’ ελέπω σε,
θυμούμαι σε και κλαίω
Θυμούμαι εείνα τα καιρούς
και μοιρολόγια λέω