Η πρώτη αγάπη

Η πρώτη αγάπη είσαι ντ’ εγνώρτσα
ύστερα ας ση μάνα μ’
Κι αν ’κ’ εχάρα σε σο γιάνι μ’
με το νου μ’ είσαι σουμά μ’

’Κι ανασπάλλκεσαι καμίαν,
πάντα είσαι μετ’ εμέν
Φυλαχτόν έχω ση γούλα μ’
το σταυρόν ντ’ εποίκες με

’Κι ανασπάλλκεσαι καμίαν,
η πρώτη αγάπη έν’ γιορτήν
Όσον κι αν φεύ’νε τα χρόνια
σταθμός έν’ για τη ζωήν

’Κι ανασπάλλκεσαι καμίαν,
πάντα είσαι μετ’ εμέν
Φυλαχτόν έχω ση γούλα μ’
το σταυρόν ντ’ εποίκες με

Όσα χρόνια κι αν δι͜αβαίν’νε
πώς θα ανασπάλω σε -ν;
Πρώτον φίλεμαν κι εγκάλα̤ν
σο ψ̌όπο μ’ θα έχω σε -ν

’Κι ανασπάλλκεσαι καμίαν,
πάντα είσαι μετ’ εμέν
Φυλαχτόν έχω ση γούλα μ’
το σταυρόν ντ’ εποίκες με