Ό,τι εσέν θυμίζ’νε

Ό,τι εσέν θυμίζ’νε
σύρ’ α’ σην φωτίαν
Μετ’ εσέν εντάμαν
καίγω την καρδία μ’

Γαμπρός μ’ έναν άλλεν
έντον το πουλόπο μ’
Πίνω ν’ ανασπάλω,
εκλαίντσεν το καρδόπο μ’

Κακό για τ’ εκείνον
εγώ ’κι θα λέγω
Σκλάβα σην αγάπην
εγώ θ’ απομένω

Πίνω ν’ ανασπάλω
γνεφώ και θυμούμαι
Χώρια ο είς τον άλλον
εμείς πώς θα ζούμε;

Ας έτον η εγκάλια σ’
φωτία να κάει με
Απέσ’ να ερρούζ’να,
σαχτάρ’ να ευτάει με

Εγώ για τ’ εκείνον
χάμαι, αποθάνω
Το πουλόπο μ’ χάνω,
ντ’ άλλο θα παθάνω;