Σον Θεόν ευτάγω τάμαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Δημητριάδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Σον Θεόν ευτάγω τάμαν
ντ’ έσυρες τον πόνον μάνα
Ντ’ έσυρες τον πόνον μάνα
και -ν- εγέννεσες εμέν

Μάνα, εξέρτς πως αγαπώ σε!
Εντροπήν ’κ’ έν’ να ’ρωτώ σε
Αν έν’ Κόλαση ο κόσμον,
ο Παράδεισον πού έν’;

Τα τυφέκια περισσεύ’νε,
οι ανθρώπ’ ντ’ ευτάν’ ’κ’ εξέρ’νε
Οι ανθρώπ’ ντ’ ευτάν’ ’κ’ εξέρ’νε,
την ζωήν ατουν θα τρών’

Κρού’νε παίρ’νε σα χαμένα
Αχ! ’κ’ ελέπ’νε τα καημένα,
τα μωρά τα πεινασμένα
ντ’ αποθάν’νε ας σον λιμόν

Σον Θεόν ευτάγω τάμαν
ντ’ έσυρες τον πόνον μάνα
Ντ’ έσυρες τον πόνον μάνα
και -ν- εγνώρτσα τη ζωήν

Πώς ν’ ελέπω τα παιδόπα;
Μόνον ψ̌όπον και στουδόπα
Θεέ μ’, για χάλασον τον κόσμον
και να χτί͜εις ας σην αρχήν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανθρώπ’	άνθρωποι
αποθάν’νε	πεθαίνουν
ατουν	τους
εγέννεσες	γέννησες
εγνώρτσα	γνώρισα
ελέπ’νε	βλέπουνε
ελέπω	βλέπω
έν’	είναι
εντροπήν	ντροπή
εξέρ’νε	ξέρουν, ήξερε
εξέρτς	ξέρεις, γνωρίζεις
έσυρες	έσυρες, τράβηξες, έριξες
ευτάγω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
ευτάν’	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κρού’νε	χτυπούν	κρούω
παιδόπα	παιδάκια
παίρ’νε	παίρνουν
στουδόπα	(υποκορ.) οστά, κοκκαλάκια	ὀστοῦν~οστούδιον
τυφέκια	τουφέκια	tüfek/tufeng
χάλασον	(προστ.) χάλασε, κατάστρεψε
χτί͜εις	χτίζεις
ψ̌όπον	ψυχούλα