Αΐκον άκλερον ζωήν

Προβολή Τραγουδιού

Τέρεν το πέραν το ραχ̌ίν
ντ’ ετσ̌όκεψεν η δείσα
Ομοι͜άζ’ με το καρδόπο σου,
σκοτία, μαύρον πίσσαν

Αδά σον κόσμον π’ έρθα εγώ,
αέραν κοπανίζω
Μετ’ εσέν την χ̌ιλιάκλερον
τη ζωή μ’ τυρα̤ννίζω

Μεσανυχτί’ θα χάμαι εγώ,
κανείς πα μ’ εγροικά ’το
Αΐκον άκλερον ζωήν,
ζατίμ αναθεμά ’το!

Τη θάλασσας τα κύματα
ανοίγ’νε έναν μνήμαν
Εσύ, κορτσόπον έμορφον,
να έ͜εις τ’ εμόν το κρίμαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
αΐκον	τέτοιο/α
άκλερον	άκληρο, φτωχό, δύστυχο, ταλαίπωρο
ανοίγ’νε	ανοίγουν
δείσα	ομίχλη	δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά
έ͜εις	έχεις
εγροικά	καταλαβαίνει
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έμορφον	όμορφο
έρθα	ήρθα
ετσ̌όκεψεν	κατέπεσε, επικάθησε, έκλινε υπό το βάρος	çökmek
ζατίμ	εξάλλου	zaten/ẕāten
καρδόπο	καρδούλα
κορτσόπον	κοριτσάκι
μεσανυχτί’	την ώρα του μεσονυχτίου
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ομοι͜άζ’	ομοιάζει, μοιάζει
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
σκοτία	σκοτάδι
τέρεν	(προστ.) κοίταξε
’το	αυτό, το (προσωπική αντωνυμία)
τυρα̤ννίζω	τυραννάω, ταλαιπωρώ
χ̌ιλιάκλερον	στείρα, άκληρη γυναίκα, που πέρασαν τα χρόνια της χωρίς καμιά ελπίδα για τεκνοποίηση
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω