Μάνα, επήγα σο νερόν

Όντες έμ’νε εγώ μικρός,
έμ’νε πολλά καρδι͜ακός
’Κι φογούμ’ ζατί σ̌κυλία,
νέ αρκούδι͜α, νέ θερία

Μάνα, επήγα σο νερόν
εστάθα έπεϊ καιρόν
Το λαήν’ ους να γομούται
σ’ οσπίτ’ έρ’ται ευκαιρούται

Νε κουτσ̌ή, εσύ ’κι ακούς;
Τ’ όνεμα σ’ εσύ ’κι ακούς!
Τ’ όνεμα μ’ έν’ Ευδοξία,
στραβός ’κ’ είσαι, έπαρ’ πία!

Έρθεν κι έναν παλληκάρ’
κάποθεν είχεν ιχπάρ’
Είπε με νερόν ας πίνω,
εγώ το κιφάλι μ’ κλίνω

Τ’ εμετέρον ο Γιωρίκας
που χωρίζ’ όλα τα πίτας
Έν’ χωρέτας, έν’ πολίτας
καθαρός ανατολίτας

Εγώ είμαι λυριτσ̌ής,
τραγωδι͜άνος μερακλής
Παίζω λύραν τραγωδώ,
τ’ έμορφα πολλά αγαπώ