Ελύεν το καρδόπο μου

Παιδία, μ’ ερωτάτε με
γιατί πίνω και κλαίγω
Απ’ όθεν καικά ν’ αρχινώ
και ντό να πρωτολέγω;

Ελύεν το καρδόπο μου
άμον Λαμπρής λαμπάδα
Γιατί ’κ’ είδα τ’ αρνόπο μου
αδά σην εβδομάδα

Κάτ’ έπαθεν τ’ αρνόπο μου
ευτάει πως ’κ’ εγνωρίζ’ με
Από σουμά μ’ δα̤βαίν’ ατο
και ’κι καλημερίζ’ με

Το τελευταίον το ποτήρ’,
παιδία, όντες πίνω
Ατότε κρούει σο νου μ’ τ’ αρνί μ’
και μαύρα δάκρυ͜α ’κχ̌ύνω