Ελύεν το καρδόπο μου

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ιωαννίδης, Λάζος Ιωαννίδης

expand_content

Παιδία, μ’ ερωτάτε με
γιατί πίνω και κλαίγω
Απ’ όθεν καικά ν’ αρχινώ
και ντό να πρωτολέγω;

Ελύεν το καρδόπο μου
άμον Λαμπρής λαμπάδα
Γιατί ’κ’ είδα τ’ αρνόπο μου
αδά σην εβδομάδα

Κάτ’ έπαθεν τ’ αρνόπο μου
ευτάει πως ’κ’ εγνωρίζ’ με
Από σουμά μ’ δα̤βαίν’ ατο
και ’κι καλημερίζ’ με

Το τελευταίον το ποτήρ’,
παιδία, όντες πίνω
Ατότε κρούει σο νου μ’ τ’ αρνί μ’
και μαύρα δάκρυ͜α ’κχ̌ύνω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ατότε	τότε
δα̤βαίν’	(για τόπο) περνάει, διασχίζει, (για χρόνο) περνάει (γενικότερα) περνάει, παύει, τελειώνει	διαβαίνω
εγνωρίζ’	γνωρίζει
ελύεν	λύθηκε, έλιωσε
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
καρδόπο	καρδούλα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρούει	χτυπάει	κρούω
’κχ̌ύνω	εκχύνω, χύνω, εκβάλλω	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όντες	όταν
παιδία	παιδιά
σουμά	κοντά