Επιτραπέζιο

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Παπαγιαννίδης, Παναγιώτης Κοργιανίδης

Η φοτά σ’ κοσ̌κινίεται
άμον θάλασσας κύμαν
Τ’ άσπρον την ψ̌η σ’ εζέλεψα,
φοούμαι εποίκα κρίμαν

Δι͜αβαίνω άν’, δι͜αβαίνω κα’
και ’κι καλωσορί͜εις με
Άι! καλατσ̌ήν ’κι καλατσ̌εύ’ς,
ευτάς πως ’κ’ εγνωρί͜εις με

Ποία, πουλί μ’, να κρού’ν σο νου μ’
και ποία ν’ ανασπάλω;
Όντες αναστορώ ατα
πάω το νου μ’ να χάνω

Εγώ πάντα -ν- ανήσυχον
και παραπονεμένον
Ομοι͜άζω εκείνο το ραχ̌ίν,
αρνί μ’, ντο έν’ καμένον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
άν’	άνω, πάνω, άνωθεν
ανασπάλω	ξεχάσω
αναστορώ	θυμάμαι, αναπολώ
ατα	αυτά
δι͜αβαίνω	(για τόπο) περνώ, διασχίζω, (για χρόνο) περνώ	διαβαίνω
εγνωρί͜εις	γνωρίζεις
εζέλεψα	ζήλεψα
έν’	είναι
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κα’	κάτω
καλατσ̌εύ’ς	μιλάς, συνομιλείς, συζητάς	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
καλατσ̌ήν	ομιλία, συνομιλία, συζήτηση	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
καλωσορί͜εις	καλωσορίζεις
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κοσ̌κινίεται	κοσκινίζεται, κουνιέται σαν κόσκινο	κόσκινον
κρού’ν	χτυπούν	κρούω
όντες	όταν
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
φοούμαι	φοβάμαι
φοτά	μέρος γυναικείας ενδυμασίας που έμπαινε πάνω από το λαχόρι, το ζωνάρι το οποίο έδεναν οι γυναίκες τριγωνικά στη μέση τους πάνω από τη ζιπούνα, γεν. ποδιά	futa
ψ̌η	ψυχή