Ο αντάρτης

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Κεμανετζίδης, Χρήστος Παπαδόπουλος

Πολλά χρόνα̤ απέσ’ σην ψ̌ην
το μυστικόν εκράν’να
Ατώρα φανερών’ ατο
ο κόσμον να μαθάν’ α̤’

Ο πρόσωπο σ’ αγροθερί’,
τ’ Ιησού Χριστού τ’ ομμάτα̤ σ’
Απέσ’ ση μέσ’ τη Πουρναλή
εσύ και τα μουράτα̤ σ’

Εγώ τη μάνας ι-μ’ το χ̌έρ’
εκράτ’να χαταλόπον
Εσύ ση γούλα μ’ φυλαχτόν
και σην εγκάλα̤ μ’ τ’ όπλον

Ο πρόσωπο σ’ αγροθερί’,
τ’ Ιησού Χριστού τ’ ομμάτα̤ σ’
Απέσ’ ση μέσ’ τη Πουρναλή
εσύ και τα μουράτα̤ σ’

Θεία, είπες «Δος με ψωμίν,
δος με νερόν ας πίνω!
Αδακέσ’ σο βαθύ τ’ ορμίν
τα στουδόπα μ’ θ’ αφήνω»

Ο πρόσωπο σ’ αγροθερί’,
τ’ Ιησού Χριστού τ’ ομμάτα̤ σ’
Απέσ’ ση μέσ’ τη Πουρναλή
εσύ και τα μουράτα̤ σ’

Ανθρώπ’ όντες δα̤βαίν’νε πλάν
και σον Θεόν κοτσ̌εύ’νε
Τα έργα τουν απάν’ ση γην
ατά μόνον αγγεύ’νε

Ο πρόσωπο σ’ αγροθερί’,
τ’ Ιησού Χριστού τ’ ομμάτα̤ σ’
Απέσ’ ση μέσ’ τη Πουρναλή
εσύ και τα μουράτα̤ σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α̤’	(α̤τό) αυτό, το
αγγεύ’νε	αναφέρουν
αγροθερί’	άγριου θερίου
αδακέσ’	εδώ γύρω, κάπου εδώ
ανθρώπ’	άνθρωποι
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
ατά	αυτά
ατώρα	τώρα
γούλα	λαιμός	gula
δα̤βαίν’νε	(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν	διαβαίνω
δος	δώσε
εγκάλα̤	αγκαλιά
εκράν’να	κρατούσα
εκράτ’να	κρατούσα
κοτσ̌εύ’νε	μετοικούν, μεταναστεύουν	göçmek
μαθάν’	μαθαίνει
μέσ’	μέση
μουράτα̤	επιθυμίες, πόθοι	murat/murād
ομμάτα̤	μάτια
όντες	όταν
ορμίν	ρυάκι, ρεματιά
πλάν	πλάι, πλαϊνό/ παρακείμενο μέρος, παραπέρα
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
στουδόπα	(υποκορ.) οστά, κοκκαλάκια	ὀστοῦν~οστούδιον
τουν	τους
χ̌έρ’	χέρι
χαταλόπον	μικρό μωρό/παιδί	ἀταλός
χρόνα̤	χρόνια
ψ̌ην	ψυχή