Σεράντα χρόνα τραγωδώ

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Κεμανετζίδης, Χρήστος Παπαδόπουλος

Σεράντα χρόνια τραγωδώ
τη προσφυγίας πόνα̤
Να πάν’ και να μη κλώσκουνταν
άλλο αΐκα χρόνια

Πρόσφυγας είμαι ση ζωήν,
έναν πουλόπον ξένον
κι ο Πόντον έν’ απέσ’ σην ψ̌η μ’,
βαθέα ριζωμένον

Γομούται η γούλα μ’, τραγωδώ
με λύραν και κλαρίνο
κι όντες θυμούμαι και το Καρς
εκεί τα δά̤κρα̤ μ’ ’κχ̌ύνω

Ους ν’ αποθάνω ο άχαρον
πατρίδαν θ’ αραεύω
Έρθα με το παράπονον
και μετ’ ατό θα φεύω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αΐκα	τέτοια/ες
απέσ’	μέσα
αποθάνω	πεθαίνω
αραεύω	ψάχνω, αναζητώ, γυρεύω	aramak
βαθέα	βαθιά
γομούται	γεμίζει, βουρκώνει, κομπιάζει
γούλα	λαιμός	gula
δά̤κρα̤	δάκρυα
έν’	είναι
έρθα	ήρθα
θυμούμαι	θυμάμαι
κλώσκουνταν	γυρίζουν, επιστρέφουν
’κχ̌ύνω	εκχύνω, χύνω, εκβάλλω	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
όντες	όταν
ους	ως, μέχρι
πόνα̤	(αιτ.) πόνοι, πόνους
πουλόπον	πουλάκι
σεράντα	σαράντα
τραγωδώ	τραγουδάω
φεύω	φεύγω
ψ̌η	ψυχή

Προβολή Τραγουδιού

Σεράντα χρόνα̤ τραγωδώ