Όπως έρθανε τα χρόνα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Παναγιώτης Ασλανίδης, Χρήστος Παναγιωτίδης

Όπως έρθανε τα χρόνα̤
δύσκολον έν’ η ζωή
Κάθουμαι κα’ και νουνίζω
πώς να ευτάω υπομονήν

Μαύρα χρόνα̤ κι άχαρα [πουλί μ’]
άμα ζεις με πεθεράν
Πάντα την νύφεν ταβίζ’ [πουλί μ’]
και άμον μωρόν κλαινίζ’

Η νύφε η κουρεμέντσα
πάντα τη γούλαν ζαρών’
Και ας σα πολλά ’ς σα νεύρα
πάντα κλαίει άμον μωρόν

Κάθεται η πεθερά [πουλί μ’]
τη νύφεν κατηγορά
Υπομέν’ σ’ ατά η νύφε
και φαρμάκια πίν’ πολλά

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ας σα	απ’ τα	ασό σα (από τα)
ατά	αυτά
γούλαν	λαιμό	gula
έν’	είναι
έρθανε	ήρθαν
ευτάω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
κα’	κάτω
κλαινίζ’	στενοχωρώ/εί, κάνω/ει κπ να κλάψει
κουρεμέντσα	κουρεμένη, μτφ. ταλαίπωρη, δυστυχής
νουνίζω	σκέφτομαι
νύφε	νύφη
νύφεν	νύφη
πίν’	πίνω/ει
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
’ς	(ας) από
ταβίζ’	μαλώνω/ει, φιλονικώ/εί, επιπλήττω/ει	dava/daʿvā
χρόνα̤	χρόνια