Ο ήλιον πάει ση μάναν ατ’

Προβολή Τραγουδιού

Ο ήλιον πάει σην μάναν ατ’,
μαυρομελανιασμένος
Φέρει και τραπεζώνει͜ ατον,
γάλαν και παξιμάδι
Ο πρόσωπος ατ’ ’κι γελά
κι απολογιάν ’κ’ εδώκεν

-Ντό έπαθες, νε γιόκα μου
κι εμαυρομελανιάστες;
Να μη με τ’ άστρα μάλωσες;
Να μη με το φεγγάρι;
Να μη με τον Αυγερινόν,
κανένα λόγον είπες;

-Ν’ αηλί ντο είδαν τ’ ομμάτι͜α μ’,
τ’ οσημερ’νόν τη μέραν!
Αντίς αρνιά σπάζ’νε παιδιά,
αντίς πρόατα, μάνες
Αντίς κριάρι͜α τ’ άκλερα,
σπάζ’νε τα παλληκάρι͜α

Κι έναν παιδίν θα έσπαζαν,
η μάνα θε άλλο ’κ’ είχ̌εν
-Δίγω σας δέκα άλογα
και δεκαοχτώ μουλάρι͜α
Θα δίγω σας χ̌ίλια φλουριά,
ατόναν μη λαλείτεν

Παίρ’νε τα δέκα άλογα,
τα δεκαοχτώ μουλάρι͜α
Παίρ’νε τα χ̌ίλια τα φλουριά
και σπάζ’νε και ατόναν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άκλερα	άκληρα, φτωχά, δυστυχή, ταλαίπωρα
απολογιάν	απάντηση, απόκριση
ατόναν	αυτόν
δίγω	δίνω
εδώκεν	έδωσε
έσπαζαν	έσφαζαν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαλείτεν	βγάζετε λαλιά, καλείτε, αποκαλείτε, προσκαλείτε, οδηγείτε
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ομμάτι͜α	μάτια
οσημερ’νόν	σημερινό/ή
παίρ’νε	παίρνουν
πρόατα	πρόβατα
πρόσωπος	πρόσωπο
σπάζ’νε	σφάζουνε