Να στένομε την πόλ’ την Ρωμανίαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Βασίλης Μιχαηλίδης, Πόλυς Παυλίδης, Χορωδία

Η Τραπεζούντα εδά̤κρυζεν
και ση Σαμψούνταν κλαίνε
Σην Κερασούνταν, την Σαντάν
μοιρολογούν και λένε

Η Ρωμανία επέρασεν,
η Ρωμανία επάρθεν

♫

Εδέβαν χρόνα̤ και καιροί
και τ’ όρωμαν ’κ’ επήεν
Η βρούλα ντο είχαμε σην ψ̌ην
ακόμαν ’κ’ ενεβζήεν

Η Ρωμανία αν ’πέρασεν,
ανθεί και φέρει κι άλλο!

Όρκον εποίκαν κι όμνυμαν
όλ’ οι Ρωμαίοι εντάμαν
Σον Άγιον Ευγένιον
να ’φτάμε έναν τάμαν

Η Ρωμανία αν ’πέρασεν,
ανθεί και φέρει κι άλλο!

Όρκον επέραμε τρανόν
βαθέα ας σην καρδίαν
Όλ’ οι Ρωμαίοι να χτίζουμε
την πόλ’ την Ρωμανίαν

Η Ρωμανία αν ’πέρασεν,
ανθεί και φέρει κι άλλο!

Κι ο Άγιον Ευγένιον,
μάνα, θα ’φτάει το θάμαν
Τη Ρωμανία στένομε
όλ’ οι Ρωμαίοι εντάμαν

Η Ρωμανία αν ’πέρασεν,
ανθεί και φέρει κι άλλο!

Και όλ’ μαζί μετ’ έναν ψ̌ην,
όλ’ μετ’ έναν καρδίαν
Λιθάρ’-λιθάρ’ θα χτίζουμε
την πόλ’ τη Ρωμανίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ας σην	απ’ την	ασό σην (από την)
βαθέα	βαθιά
βρούλα	φλόγα	brûler
εδέβαν	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
ενεβζήεν	έσβησε
εντάμαν	μαζί
επάρθεν	πάρθηκε, αλώθηκε
επέραμε	πήραμε
επήεν	πήγε
εποίκαν	έκαναν, έφτιαξαν	ποιέω-ῶ
θάμαν	θαύμα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
λιθάρ’	λιθάρι, πέτρα
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
όλ’	όλοι/α
όμνυμαν	όρκο	ομνύω
όρωμαν	όνειρο
Ρωμαίοι	οι ορθόδοξοι χριστιανοί πολίτες επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
στένομε	στήνουμε
’φτάει	(ευτάει) κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
’φτάμε	κάνουμε, φτιάχνουμε	εὐθειάζω
χρόνα̤	χρόνια
ψ̌ην	ψυχή