Πρόσφυγας έμ’νε, πρόσφυγας είμαι

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Βασίλης Μιχαηλίδης, Πόλυς Παυλίδης

Πρόσφυγας έμ’νε, πρόσφυγας είμαι,
ορφανεμένον και τίνος είμαι;
Απέσ’ σα στράτας ατόσα χρόνα̤,
απέσ’ σο ψ̌όπο μ’ γομάτον πόνα̤

Πρόσφυγας έμ’νε, πρόσφυγας είμαι
Αχ! Παναΐα μ’, και ποίος έιμαι;
Κύρη μ’ ο Πόντον, ατόν επέραν
και σ’ άλλα τόπα̤ εμέν εφέκαν

Πρόσφυγας έμ’νε, πρόσφυγας είμαι,
μαύρα τα χρόνα̤ μ’ και τίνος είμαι;
Κούζω την μάνα μ’, χαπέρ’ ’κι παίρ’ με -ν-,
«εσέν ’κ’ εξέρω» τερεί και λέει με

Πρόσφυγας έμ’νε, πρόσφυγας είμαι,
Πόντιος είμαι, Ρωμαίος είμαι
Ευχ̌ήν ευτάγω, παίρ’ με το κλάμαν,
κύρη μ’ ο Πόντον, μάνα μ’ η Ελλάδα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
γομάτον	γεμάτο/η
έμ’νε	ήμουν
επέραν	πήραν
ευτάγω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
εφέκαν	αφήσαν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κούζω	φωνάζω, καλώ ονομαστικά
παίρ’	παίρνω/ει
Παναΐα	Παναγιά
ποίος	(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
πόνα̤	(αιτ.) πόνοι, πόνους
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τερεί	κοιτάει
τίνος	ποιού;
τόπα̤	(ον.) τόποι, (αιτ.) τόπους
χαπέρ’	είδηση, νέο	haber/ḫaber
χρόνα̤	χρόνια
ψ̌όπο	ψυχούλα