Τα παιδία όντες τρανύν’νε

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος

Τα παιδία όντες τρανύν’νε,
μάναν, κύρ’ ξάι ’κ’ ερωτούνε
Τ’ έναν τρέχ̌’ σα καφενεία,
τ’ άλλο σην παρανομία
Ν’ αηλί τη κυρού το χάλ’,
ντ’ έρθεν ατον σο κεφάλ’!

Δόξα και χαρά ση μάναν
πη ’κ’ ευτάει ατέ παιδία
Νέ τον κύρ’ να τυρα̤ννίζ’νε
νέ τη μάναν να κλαινίζ’νε
Νέ σον κόσμον, νέ σον Χάρον
θα δίγ’ν’ ατον λογαρίαν

Αχ! Ν’ αηλί τ’ εμόν το χάλ’
ντ’ έρθεν σ’ εμόν το κεφάλ’
Επαντρεύτα εγώ μικρόν
Αχ! ντ’ εποίκα ο ζαντόν!
Ερρούξα απέσ’ σο κρεμόν
σ’ έναν χουλά̤ριν νερόν

Γεια σου Μιχάλη με το κλαρίνο σ’!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
απέσ’	μέσα
ατέ	αυτή
δίγ’ν’	δίνουν
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επαντρεύτα	παντρεύτηκα
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
έρθεν	ήρθε
ερρούξα	έπεσα
ερωτούνε	ρωτάνε
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
ζαντόν	τρελό	σάννας
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαινίζ’νε	στενοχωρούν, κάνουν κάποιον να κλάψει
κρεμόν	γκρεμό
κύρ’	πατέρα
κυρού	πατέρα
λογαρίαν	λογαριασμός
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
νέ	ούτε	ne
ξάι	καθόλου
όντες	όταν
παιδία	παιδιά
πη	που
τρανύν’νε	μεγαλώνουν, αναθρέφουν	τρανόω-ῶ
τρέχ̌’	τρέχει
τυρα̤ννίζ’νε	τυραννούν, ταλαιπωρούν
χάλ’	χάλι, κατάντια	hal/ḥall
χουλά̤ριν	κουτάλι	κοχλιάριον