Άκλερον κορμίν

Προβολή Τραγουδιού

Στιχουργοί: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος

Καλλιτέχνες: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Κώστας Σιώπης

Έναν ψ̌ην βασανισμένον
και πολλά τερτλίν
Χρόνια λύεται και χάται
για τ’ έναν -ι- ψ̌η

Σίτα̤ πορπατεί σα στράτας
άκλερον κορμίν
Τ’ ομματόπα τ’ ξάι ’κ’ ελέπ’νε
και παραλαλεί

Ο Θεόν εμέν εντώκεν
και ας σ’ ούλτς πολλά
Έκαψεν τ’ εμόν το ψ̌όπον
άμον πεθερά

Επέρεν ας σ’ εγκαλόπο μ’
τ’ εμόν το πουλίν
’Δέκεν α’ σην ξενιτείαν
σ’ έναν άλλον ψ̌ην

Επέμ’να εγώ σα στράτας
άμον ’ναν γετίμ
Ελύγα κι εγώ -ν- εχάθα
άμον ’ναν κερίν

Γεια σου, Κωνσταντίνε, με την παρέα σου!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
άκλερον	άκληρο, φτωχό, δύστυχο, ταλαίπωρο
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
γετίμ	ορφανό	yetim/yetīm
εγκαλόπο	αγκαλιά, αγκαλίτσα
ελέπ’νε	βλέπουνε
ελύγα	έλιωσα
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εντώκεν	χτύπησε
επέμ’να	απόμεινα
επέρεν	πήρε
εχάθα	χάθηκα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
λύεται	λιώνει
ξάι	καθόλου
ομματόπα	ματάκια
ούλτς	όλους
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πορπατεί	περπατάει
σίτα̤	καθώς, ενώ	σόταν<εις όταν
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τερτλίν	καημένο, βασανισμένο, στενοχωρημένο	dertli
χάται	χάνεται
ψ̌η	ψυχή
ψ̌ην	ψυχή
ψ̌όπον	ψυχούλα