Όμορφη λέν’ τ’ όνομάν ατ’ς

Σα δεκαπέντε τα χρόνα̤ μ’
εποίν’να εγώ παλαλά
Τα κορτσόπα εμέν ντ’ αγαπούν,
το έναν έν’ δασκάλα

Ασ’ όλα̤ τα κορτσόπα αδά
ντο τρέχ’νε απ’ οπίσ’ ι-μ’
Σ’ έναν όμορφον ασ’ ατά
εδώκα εγώ την πίστη μ’

Όμορφη λέν’ τ’ όνομάν ατ’ς
Όμορφη λέν’ τη θεία μ’
Σ’ εμέν ’μπροστά ατό θα στέκ’
ομοι͜άζ’ την Παναΐαν

Ένουμ’νε είκοσι χρονών,
θα φεύω εγώ φαντάρος
Η Όμορφη εγκαλι͜άστε με,
εμέν εδώκεν θάρρος

«Μη στέκ’ς αέτσ’ κι εμέν τερείς»,
λέει με η Εμορφία
«Θα αναμένω εγώ εσέν,
μη τρώει σε -ν- υποψία»