Τόσα χρόνια πώς εδέβαν

Προβολή Τραγουδιού

Στιχουργοί: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος

Καλλιτέχνες: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Κώστας Σιώπης

Δεκαοχτώ χρονών κορτσόπον
το πόιν ατ’ς άμον γιοσμά
Έκαψεν τ’ εμόν το ψ̌όπον
κι επήγε ατέ σα μακρά
Ας ση μάναν και τον κύρ’ν ατ’ς
κι ας σοι συγγενούς σουμά

Κορτσόπον, μη τυρα̤ννί͜εις με
και τ’ εμόν την ψ̌ην μη τρως
Έλα γύρτσον σ’ εγκαλόπο μ’,
τ’ εμόν είσαι -ν- ο γιατρός
Η μανίτσα και ο κύρη σ’
αδακά είν’ κι ο αδελφό σ’

Τόσα χρόνι͜α πώς εδέβαν
’κεί μακρά σην ξενιτει͜άν;
Τώρα ’ς σ’ εμόν τ’ εγκαλόπον
κι ας σ’ εσόν τη μανίτσα,
ας σ’ αδέλφα̤ και τον κύρη σ’
κι όλον την γειτονίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδακά	εδώ κόντα
αδέλφα̤	αδέλφια
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ατέ	αυτή
ατ’ς	αυτής, της
γιοσμά	κομψός, λεβέντης νέος	yosma
γύρτσον	(προστ.) γύρισε
εγκαλόπο	αγκαλιά, αγκαλίτσα
εγκαλόπον	αγκαλιά, αγκαλίτσα
εδέβαν	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
είν’	(για πληθ.) είναι
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εσόν	δικός/ή/ό σου
κορτσόπον	κοριτσάκι
κύρ’ν	κύρη, πατέρα
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
πόιν	ύψος, μπόι	boy
’ς	(ας) από
σοι	στους/στις, τους/τις
σουμά	κοντά
συγγενούς	συγγενείς
τυρα̤ννί͜εις	τυραννάς, ταλαιπωρείς
ψ̌ην	ψυχή
ψ̌όπον	ψυχούλα