Προβολή Τραγουδιού
Τ’ άψιμον εμέν ετύλτσεν |

Στιχουργοί: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος
Συνθέτες: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος
Καλλιτέχνες: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Κωστίκας Τσακαλίδης
Ο Θεόν ντο κρούει μαράται, κάεται κι ατό δι͜αβαίν’ Άνθρωπον να έν’ σουμά -ν- ατ’ σ’ άψιμο σ’ ατό ’κι ’α μπαίν’ Τ’ άψιμον εμέν ετύλτσεν, το κορμόπο μ’ θέλ’ να κάφτ’ Κάρβωνον θέλ’ να ευτάει α’ και μετά ολίγον σαχτάρ’ Ορφανός σ’ ατόν τον κόσμον ’κ’ επορεί κανείς να στέκ’ Χωρίς τη μάνας τα χάδα̤ και τ’ όμορφον την εγκάλα̤ Ὰμα ’κ’ έ͜εις εσύ τη μάνα σ’, τ’ αδελφόπα σ’ ή τον κύρη σ’ Σπικτόν υείαν συ σον κόσμον ξάι ’κι θα ’πορείς να χτί͜εις Ο Θεόν έρθεν κι εντώκεν αχ! εμέναν σο κεφάλ’ ’κ’ ελυπέθεν την ορφάνια μ’ και τ’ εμόν ατό το χάλ’ Ορφανόν χωρίς τη μάναν, τ’ αδελφόπα μ’ και τον κύρ’ Έσυρεν μαχ̌αίρ’ κι εντώκεν με το να κλαίω σο τσιμίδ’
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
α’ | (ατό) αυτό, το | ||
’α | θα | ||
αδελφόπα | αδελφάκια | ||
ὰμα | αλλά | ama/ammā | |
άψιμο | φωτιά | ||
άψιμον | φωτιά | ||
δι͜αβαίν’ | (για τόπο) περνάει/ώ, διασχίζει/ω, (για χρόνο) περνάει/ώ | διαβαίνω | |
έ͜εις | έχεις | ||
εγκάλα̤ | αγκαλιά | ||
ελυπέθεν | λυπήθηκε | ||
εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
έν’ | είναι | ||
εντώκεν | χτύπησε | ||
επορεί | μπορεί | ||
έρθεν | ήρθε | ||
έσυρεν | έσυρε, τράβηξε, έριξε | ||
ετύλτσεν | τύλιξε | ||
ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κάεται | καίγεται | ||
κάφτ’ | καίω/ει | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κορμόπο | κορμάκι | ||
κρούει | χτυπάει | κρούω | |
κύρ’ | πατέρα | ||
μαχ̌αίρ’ | μαχαίρι | ||
μετά | (με αιτιατική) συνοδεία, μαζί με | ||
ξάι | καθόλου | ||
ολίγον | λίγο | ||
σαχτάρ’ | στάχτη | στάχτη<στάζω | |
σουμά | κοντά | ||
τσιμίδ’ | εγκέφαλο, νου | cimedia | |
υείαν | υγεία | ||
χάδα̤ | χάδια | ||
χάλ’ | χάλι, κατάντια | hal/ḥall | |
χτί͜εις | χτίζεις |