’Κι ξέρω αν αγαπάς με

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Πέτρος Λαζαρίδης, Σοφία Λαζαρίδου

’Κι ξέρω αν αγαπάς με
πάντα τυρα̤ννί͜εις την ψ̌η μ’
Ετελέθεν και -ν- εσβήεν
και -ν- εχάθεν όλεν η ζωή μ’

Νυχτοήμερα νουνίζω
ντό θα ’ίνουμαι, πουλί μ’
Ετελέθεν και -ν- εσβήεν
και -ν- εχάθεν όλεν η ζωή μ’

Θα χάνω εγώ τ’ αχούλι μ’
έκαψες με άμον κερίν
Ετελέθεν και -ν- εσβήεν
και -ν- εχάθεν όλεν η ζωή μ’

Για τ’ εσέν ας αποθάνω
ας χάμαι ση χαμονήν
Ετελέθεν και -ν- εσβήεν
και -ν- εχάθεν όλεν/όλιον η ζωή μ’

Γεια σου, Καρατζά!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αποθάνω	πεθαίνω
αχούλι	μυαλό	akıl/ʿaḳl
εσβήεν	έσβησε
ετελέθεν	(αμτβ.) τελείωσε, εξαντλήθηκε, μτφ. πέθανε
εχάθεν	χάθηκε
’ίνουμαι	γίνομαι
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
νουνίζω	σκέφτομαι
νυχτοήμερα	νυχθημερόν
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
όλιον	όλο, ολόκληρο
τυρα̤ννί͜εις	τυραννάς, ταλαιπωρείς
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω
χαμονήν	χαμό, όλεθρο
ψ̌η	ψυχή