Ευκλείδης

Προβολή Τραγουδιού

Σκοτία πίσσα έτονε
ο καιρόν λιβωμένον
Αφκά σο κάρο εκείτουνε
Ευκλείδης σκοτωμένον
Ε, μαύρε καπετάνε!

Σίτι͜α εψυχομαχ̌ύν’νεν,
τη ψ̌ην επαρεδίν’νεν,
μαύρο χαπάρ’ ση μάναν ατ’
αγλήγορα επήεν
Ε, μαύρε καπετάνε!

Εφτά χρόνα̤ σ’ αντάρτικα,
ση Σαντάς τα ραχ̌ία
Εφτά χρόνα̤ ετυρά̤ννιζεν
τα τουρκικά τα ψ̌ήα
Ε, μαύρε καπετάνε!

Ευκλείδην, τ’ άσπρον τ’ άλογο σ’
κλαίει πάντα κι αραεύ’ σε
Να χταλεύ’ κι ατό χλιμιτίζ’,
ας σο ταφίν να βγάλ’ -τ- σε
Ε, μαύρε καπετάνε!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγλήγορα	γρήγορα
αραεύ’	ψάχνω/ει, αναζητώ/άει, γυρεύω/ει	aramak
αφκά	κάτω
εκείτουνε	κείτονταν, ξάπλωνε
επαρεδίν’νεν	παρέδινε
επήεν	πήγε
έτονε	ήταν
ετυρά̤ννιζεν	τυραννούσε, ταλαιπωρούσε
εψυχομαχ̌ύν’νεν	ψυχομαχούσε
λιβωμένον	συννεφιασμένο	λίβος<λείβω
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
σίτι͜α	καθώς, ενώ	σόταν<εις όταν
σκοτία	σκοτάδι
ταφίν	τάφος
χαπάρ’	χαμπάρι, είδηση, μαντάτο	haber/ḫaber
χλιμιτίζ’	χλιμιντρίζει
χρόνα̤	χρόνια
χταλεύ’	σκάβω/ει
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα
ψ̌ην	ψυχή