Τ’ εμόν ο φίλον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Γιωργούλης Παπαδόπουλος, Χρήστος Παπαδόπουλος

Πολλά αδέλφα̤ έχω εγώ,
έχω και έναν φίλον
Εγώ πολλά αγαπώ ατον
ας σ’ αδέλφα̤ μ’ καλλίον

Εγώ εθάρρ’να έτονε
άμον κι εμέν αγνόν -ι
Κι ατός ετέρ’νεν ύπουλα
εμέν να χαντακώνει

Εγώ πολλά επίστευα
πως είχα καλό φίλον
Κι εκείνος εμέν ξάι ’κι θέλ’,
τερεί με -ν- άμον σ̌κύλον

Εγώ μετ’ ατόν επέγ’να
ση χαμονής την άκραν
Ας σα πολλά ντ’ εποίκε με
την ψ̌η μ’ πα εσιχάθα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγνόν	αλλόκοτο/η, περίεργο/η, σπουδαίο/α, αξιοθαύμαστο/η	ἀγνώς (άγνωστος)<ἀ- + γιγνώσκω
αδέλφα̤	αδέλφια
άκραν	άκρη, αρχή
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ας σα	απ’ τα	ασό σα (από τα)
ατός	αυτός
εθάρρ’να	θαρρούσα, πίστευα, νόμιζα
επέγ’να	πήγαινα
εποίκε	έκανε, έφτιαξε	ποιέω-ῶ
εσιχάθα	σιχάθηκα
ετέρ’νεν	κοιτούσε
έτονε	ήταν
καλλίον	(επίθ.) καλύτερο, (επίρ.) καλύτερα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ξάι	καθόλου
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
τερεί	κοιτάει
χαμονής	χαμού
ψ̌η	ψυχή