Τ’ εσόν αροθυμία

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Κεμανετζίδης, Στάθης Παυλίδης

Κορδύλ’ ση γούλα μ’ έντονε
τ’ εσόν η αροθυμία
Πολεμώ να κουρτώ -γ- ατο,
πόνον δί’ σην καρδία μ’

Ατό ση γούλα μ’ το κορδύλ’
ποίος θα παίρ’ και λύν’ α̤’;
Τ’ αροθυμίας το φαρμάκ’
πόσον καιρόν θα πίν’ α’;

’Κι τσ̌ίζ’ ατο ξάι τη ζωή μ’
και ση θανήν εφτάνω
Νουνίζω κι αποπαίρκουμαι
εσέναν πώς θα χάνω

Τ’ εμόν καρδία αχαρετόν
κι εγώ εγάπης χ̌έρος
Κι άλλο τρανόν έν’ η γερὰ σ’
ας σο σαγλάμ το μέρος

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
α̤’	(α̤τό) αυτό, το
αροθυμία	νοσταλγία
αροθυμίας	(γεν.) νοσταλγίας, (πληθ.) νοσταλγίες
ας σο	απ’ το	ασό σο (από το)
γερὰ	πληγή, τραύμα	yara
γούλα	λαιμός	gula
δί’	δίνει
εγάπης	αγάπης
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
έντονε	έγινε
εσόν	δικός/ή/ό σου
εφτάνω	φτάνω
θανήν	θάνατο
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορδύλ’	κόμπος	κορδύλη (=ρόπαλο, εξόγκωμα)
κουρτώ	καταπίνω
λύν’	λύνει, λιώνει
νουνίζω	σκέφτομαι
ξάι	καθόλου
παίρ’	παίρνω/ει
πίν’	πίνω/ει
ποίος	(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
σαγλάμ	άθικτο, αλώβητο, γερό, υγιές	sağlam
τσ̌ίζ’	λυπάμαι/ται, συμπονώ/εί	σίζω
χ̌έρος	εκείνος του οποίου η γυναίκα έχει πεθάνει, ο χήρος