Τρώει ο λύκον την Κερβάναν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανασίδης, Γιώργος Στεφανίδης

Σεβντάν έχω, σεβντάν πουλώ
και σεβνταλής γυρίζω
Σεβντάν έχω σο καρδόπο μ’
και πώς θα ταγιανίζω;

Τρώει ο λύκον την κερβάναν
κι όλον το καλόν το χτήνον
Πόσα βραδάς εμόνασες
εμέν τον Κωνσταντίνον;

Το σεβνταλήν τον άνθρωπον
μη λέτεν καλημέρα
Ατός ’κ’ εξέρ’ πότε νυχτών’
και πότε έν’ ημέρα

Τρώει ο λύκον την κερβάναν
κι όλον το καλόν το χτήνον
Πόσα βραδάς εμόνασες
εμέν τον Κωνσταντίνον;

Το σεβνταλήν όντες τερώ
κρού’νε σο νου μ’ ντ’ εποίν’να
Χ̌ίλ’ νομάτ’ εδι͜αρμένευαν
κι εγώ ωτίν ’κ’ εδίν’να

Αΐκον έν’, αΐκον έν’
τ’ αρνίτσας η λαλία
Ας σο κιφάλ’ν ατ’ς το λετσ̌έκ’
επέρα κι εσπογγίγα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αΐκον	τέτοιο/α
ας σο	απ’ το	ασό σο (από το)
ατός	αυτός
ατ’ς	αυτής, της
βραδάς	βράδια
εδι͜αρμένευαν	συμβούλευαν
εδίν’να	έδινα, παρέδιδα
εμόνασες	φιλοξένησες για διανυκτέρευση
έν’	είναι
εξέρ’	ξέρω/ει, γνωρίζω/ει
επέρα	πήρα
εποίν’να	έκανα, έφτιαχνα	ποιέω-ῶ
εσπογγίγα	σκουπίστηκα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδόπο	καρδούλα
κερβάναν	αγελάδα που προπορεύεται της αγέλης, αλλά και ονομασία που δινόταν σε ζώο	kervan/kārbān=καραβάνι
κιφάλ’ν	κεφάλι
κρού’νε	χτυπούν	κρούω
κρού’νε σο νου μ’	έρχονται στο νου μου/στη σκέψη μου	κρούω
λαλία	λαλιά, φωνή
λέτεν	λέτε
λετσ̌έκ’	γυναικείο μαντίλι που χρησίμευε ως κάλυμμα κεφαλής δεμένο σε σχήμα τριγώνου	leçek<laçak
νομάτ’	άνθρωποι, άτομα	ὀνόματοι
νυχτών’	νυχτώνει
όντες	όταν
σεβνταλήν	ερωτοχτυπημένο, ερωτευμένο	sevdalı
σεβνταλής	ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος	sevdalı
σεβντάν	αγάπη, έρωτα	sevda/sevdā
ταγιανίζω	αντέχω, βαστάω, υπομένω	dayanmak
τερώ	κοιτώ
χ̌ίλ’	χίλιοι/ες/ια
χτήνον	αγελάδα
ωτίν	αυτί