Τον Θεόν πρέπ’ ν’ αγαπάς

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κώστας Ζαπουνίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Όθεν κέσ’ δι͜αβαίντς και πας
τον σταυρό σ’ πάντα να ευτάς
Άγγελον να έν’ σο γιάνι σ’,
ση ζωήν και σο στεφάνι σ’

Τον Θεόν πρέπ’ ν’ αγαπάς
και σην στράταν Ατ’ να πας,
Για να παίρτς την ευλοΐαν
και να έ͜εις χαράν και υείαν

Και σον πόνο σ’ τον τρανόν
πάντα ο νους ι-σ’ σον Θεόν
Και με την παρακαλίαν
στείλ’ -τ- σε και την ευλοΐαν

Τον Θεόν πρέπ’ ν’ αγαπάς
και σην στράταν Ατ’ να πας,
Για να παίρτς την ευλοΐαν
και να έ͜εις χαράν και υείαν

«Δόξα τω Θεώ» να λες
και για τον Χριστόν να κλαις
Για τ’ εμάς που επροδόθεν
σο ραχ̌ίν και εσταυρώθεν

Τον Θεόν πρέπ’ ν’ αγαπάς
και σην στράταν Ατ’ να πας,
Για να παίρτς την ευλοΐαν
και να έ͜εις χαράν και υείαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
δι͜αβαίντς	(για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς	διαβαίνω
έ͜εις	έχεις
έν’	είναι
επροδόθεν	προδόθηκε
ευλοΐαν	ευλογία
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
παίρτς	παίρνεις
παρακαλίαν	παράκληση
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
στείλ’	στέλνω/ει
υείαν	υγεία