Ραχία σκίζω κι έρχουμαι

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αναστάσιος Παρχαρίδης, Γιάννης Τσανασίδης

Ραχ̌ία σ̌κίζω κι έρχουμαι,
αρνί μ’, ας σο χατίρι σ’
Εσέν που έχ̌’ τη σ̌κύλ’ ο γιον
’κι ’ξέρ’ το μεκατίρι σ’

Αρνί μ’, τον τόπον ντο πατείς
την πόδα σ’ εγνωρίζω
Γομούται παρχαρί’ νερόν,
κλίσκουμαι κα’ και πίνω

Τ’ αρνί μ’ επαρεξέγκε με
ους τα Δύο Λιθάρι͜α
Τα δακρόπα τ’ς εκχ̌ύουσαν
άμον μαργαριτάρι͜α

Εσύ είσαι τ’ εμόν άγγελον,
εσύ χαρεντερί͜εις με
Αν επορείς, πουλόπο μου,
το ψ̌όπο σ’ πα θα δί’ς με!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
γομούται	γεμίζει, βουρκώνει, κομπιάζει
δακρόπα	(υποκορ.) δάκρυα
δί’ς	δίνεις
εκχ̌ύουσαν	εκχύνονταν, χύνονταν, εξέρρεαν	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επαρεξέγκε	ξεπροβόδισε
επορείς	μπορείς
έρχουμαι	έρχομαι
έχ̌’	έχει
κα’	κάτω
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλίσκουμαι	σκύβω, κλίνω
λιθάρι͜α	λιθάρια, πέτρες
μεκατίρι	αξία (ηθική), ποσότητα, ικανότητα	(ενικ.) miḳdār/ (πληθ.) meḳādīr/mawaqīdīr
ους	ως, μέχρι
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παρχαρί’	θερινού βοσκότοπου (παρχαριού)
πατείς	πατάς
πόδα	ίχνος, πατημασιά, βήμα
πουλόπο	πουλάκι
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
σ̌κύλ’	(γεν.) σκύλου
χαρεντερί͜εις	χαροποιείς, ψυχαγωγείς
χατίρι	χάρη, σεβασμός, υπόληψη	hatır/ḫāṭir
ψ̌όπο	ψυχούλα