Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό | Στέλλα Καμπουρίδου | Φίλιππος Κεσαπίδης
Τραγωδώ ρωμαίικα, εκάεν η καρδία μ’ Ας λέγω έναν δύο, πέει κι εσύ μίαν - μίαν Τη Ζύγανας το ραχ̌ίν έκαψεν τ’ εμόν την ψ̌ην Δώ’ με δρόμον να πάγω να ελέπω το πουλί μ’ ατού απάν’ σο ραχ̌ίν Εσύ δι͜αβαίντς σον παρχάρ’, οι μωροί πάντα κλαίγουν Έρχ̌εσαι κατηβαίντς κα’, πουλί μ’, τα κιοσ̌έδας πα γελούν¹
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| απάν’ | πάνω | ||
| ατού | εκεί (σε τόπο ή σημείο που βρίσκεται σε κάποιο απόσταση) | ||
| δι͜αβαίντς | (για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς | διαβαίνω | |
| εκάεν | κάηκε | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| κα’ | κάτω | ||
| κατηβαίντς | κατεβαίνεις | ||
| κιοσ̌έδας | γωνίες | köşe/gūşe | |
| κλαίγουν | κλαίνε | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| πέει | (προστ.) πες | ||
| ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
| ρωμαίικα | (τουρκ. Rumca) η γλώσσα των Ρωμιών, η ποντιακή γλώσσα, αυτά που είναι των Ρωμιών γενικά | ||
| τραγωδώ | τραγουδάω | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| απάν’ | πάνω | ||
| ατού | εκεί (σε τόπο ή σημείο που βρίσκεται σε κάποιο απόσταση) | ||
| δι͜αβαίντς | (για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς | διαβαίνω | |
| εκάεν | κάηκε | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| κα’ | κάτω | ||
| κατηβαίντς | κατεβαίνεις | ||
| κιοσ̌έδας | γωνίες | köşe/gūşe | |
| κλαίγουν | κλαίνε | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| πέει | (προστ.) πες | ||
| ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
| ρωμαίικα | (τουρκ. Rumca) η γλώσσα των Ρωμιών, η ποντιακή γλώσσα, αυτά που είναι των Ρωμιών γενικά | ||
| τραγωδώ | τραγουδάω | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
¹ Έκφραση, «και οι γωνίες γελούν», γελούν τα πάντα
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 