Προβολή Τραγουδιού

Σεβνταλίδικον καρδίαν

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ευσταθιάδης, Στέλιος Μαβίδης

Πολλά φαρμάκια επότ’σες με
χαράν ’κ’ έχω καμίαν
Επόνεσα ας σο σεβταλούκ’,
εχάσα και την υεία μ’

Σεβνταλίδικον καρδίαν
καίγ̆εται ας σην φωτίαν
Πίκρας, βάσανα και πόνι͜α,
ετελέθανε τα χρόνι͜α

Ο ουρανόν ελίβωσεν,
θα βρέχ̌’ και παίρ’ τα δάκρυ͜α μ’
Εχάσα σε, μικρόν αρνί μ’,
σκοτία απέσ’ σ’ ομμάτι͜α μ’

Σεβνταλίδικον καρδίαν
καίγ̆εται ας σην φωτίαν
Πίκρας, βάσανα και πόνι͜α,
ετελέθανε τα χρόνι͜α

Άλλο απέσ’ ι-μ’ ’κι κρατώ,
ντό να ’φτάγω το βίον;
Μίαν σην πόρτα σ’ νά ’ρχουμαι
θα λες με ξαν «οφύγον!»

Σεβνταλίδικον καρδίαν
καίγ̆εται ας σην φωτίαν
Πίκρας, βάσανα και πόνι͜α,
ετελέθανε τα χρόνι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
βίον	το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου
βρέχ̌’	βρέχει
ελίβωσεν	συννέφιασε
επότ’σες	πότισες
ετελέθανε	(αμτβ.) τελείωσαν, εξαντλήθηκαν, μτφ. πέθαναν
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
μίαν	μια φορά
ξαν	πάλι, ξανά
ομμάτι͜α	μάτια
οφύγον	φύγε (προστ.)
πίκρας	πίκρες
πολλά	πολλά (επίθ.), πολύ (επίρ.)
πόνι͜α	πόνοι
σεβταλούκ’	έρωτας	sevdalık
σκοτία	σκοτάδι
υεία	υγεία
’φτάγω	(ευτάγω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω