Σεβνταλίδικον καρδίαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ευσταθιάδης, Στέλιος Μαβίδης

Πολλά φαρμάκια επότ’σες με
χαράν ’κ’ έχω καμίαν
Επόνεσα ας σο σεβταλούκ’,
εχάσα και την υεία μ’

Σεβνταλίδικον καρδίαν
καίγ̆εται ας σην φωτίαν
Πίκρας, βάσανα και πόνι͜α,
ετελέθανε τα χρόνι͜α

Ο ουρανόν ελίβωσεν,
θα βρέχ̌’ και παίρ’ τα δάκρυ͜α μ’
Εχάσα σε, μικρόν αρνί μ’,
σκοτία απέσ’ σ’ ομμάτι͜α μ’

Σεβνταλίδικον καρδίαν
καίγ̆εται ας σην φωτίαν
Πίκρας, βάσανα και πόνι͜α,
ετελέθανε τα χρόνι͜α

Άλλο απέσ’ ι-μ’ ’κι κρατώ,
ντό να ’φτάγω το βίον;
Μίαν σην πόρτα σ’ νά ’ρχουμαι
θα λες με ξαν «οφύγον!»

Σεβνταλίδικον καρδίαν
καίγ̆εται ας σην φωτίαν
Πίκρας, βάσανα και πόνι͜α,
ετελέθανε τα χρόνι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
ας σην	απ’ την	ασό σην (από την)
ας σο	απ’ το	ασό σο (από το)
βίον	το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου
βρέχ̌’	βρέχει
ελίβωσεν	συννέφιασε
επότ’σες	πότισες
ετελέθανε	(αμτβ.) τελείωσαν, εξαντλήθηκαν, μτφ. πέθαναν
εχάσα	έχασα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μίαν	μια φορά
ξαν	πάλι, ξανά
ομμάτι͜α	μάτια
οφύγον	(προστ.) φύγε
παίρ’	παίρνω/ει
πίκρας	πίκρες
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πόνι͜α	πόνοι
’ρχουμαι	(έρχουμαι) έρχομαι
σεβταλούκ’	έρωτας	sevdalık
σκοτία	σκοτάδι
υεία	υγεία
’φτάγω	(ευτάγω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω