Προβολή Τραγουδιού

Βιώματα 44

Καλλιτέχνες: Λάζος Σαλονικίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

[Εχ! Και] Τη σεβταλή η καρδία
έχει δύο αυλάκια
Ας σ’ έναν τρέχ’νε αίματα
κι ας σ’ άλλο τα φαρμάκια

Τρώει ο λύκον την κερβάναν
κι όλιον το καλόν το χτήνον
[Βάι!] Πόσα βραδι͜άς εμόνασες
εμέν τον Κωνσταντίνον;

[Εχ! Και] Σεβτι͜άν έχω, σεβτι͜άν πουλώ
άι! σεβταλή γυρίζω
Σεβτι͜άν έχω σο καρδόπο μ’
και πώς θα ταγιανίζω;

Τρώει ο λύκον την κερβάναν
κι όλιον το καλόν το χτήνον
[Βάι!] Πόσα βραδι͜άς εμόνασες
εμέν τον Κωνσταντίνον;

[Εχ!] Τον σεβταλήν τον άνθρωπον
εγώ πολλά λυπούμαι
Εδέβεν σο κιφαλόπο μ’
’κ’ επόρ’να να εκοιμούμ’νε

Τρώει ο λύκον την κερβάναν
κι όλιον το καλόν το χτήνον
[Βάι!] Πόσα βραδι͜άς εμόνασες
εμέν τον Κωνσταντίνον;

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
βραδι͜άς	βράδια
εδέβεν	πήγε, διάβηκε, διέσχισε, ξεπέρασε	διαβαίνω
εκοιμούμ’νε	κοιμόμουν
εμόνασες	φιλοξένησες για διανυκτέρευση
επόρ’να	μπορούσα
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
καρδόπο	καρδούλα
κερβάναν	αγελάδα που προπορεύεται της αγέλης, αλλά και ονομασία που δινόταν σε ζώο	kervan/kārbān=καραβάνι
κιφαλόπο	κεφαλάκι
λυπούμαι	λυπάμαι
πολλά	πολλά (επίθ.), πολύ (επίρ.)
σεβτι͜άν	έρωτα, αγάπη	sevda/sevdā
ταγιανίζω	αντέχω	dayanmak
τρέχ’νε	τρέχουν
χτήνον	αγελάδα