Τραντάφυλλο μ’ το φιστάνι σ’

Προβολή Τραγουδιού

Ο Μιχάλης Καλιοντζίδης παίζει και τραγουδάει Παρυάδρη

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Λαφαζανίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Εποίκες με, ασ’χώρετον,
νέ τρώγω και νέ πίνω
Το χ̌έρι μ’ θέκω μαξιλάρ’
και για τ’ εσέν νουνίζω

Έλα, έλα μετ’ εμέν
μη σκοτώνω εγώ εμέν
Τα μαγουλόπα σ’ κόκκινα,
[Αχ!] θα κείμαι μετ’ εσέν

Τραντάφυλλο μ’, το φιστάνι σ’
έν’ ας σην Πόλ’ ραμμένον
Τ’ εμόν του καρίπ’ τ’ όνεμαν
σ’ αστάρ’ να έτον γραμμένον

Έλα, έλα μετ’ εμέν
μη σκοτώνω εγώ εμέν
Τα μαγουλόπα σ’ κόκκινα,
[Αχ!] θα κείμαι μετ’ εσέν

Ση θάλασσας τα κύματα
καρέκλας καρυδένι͜α
Σα μὲσα σ’ να τυλίγουμαι
τα μαργαριταρένι͜α

Έλα, έλα μετ’ εμέν
μη σκοτώνω εγώ εμέν
Τα μαγουλόπα σ’ κόκκινα,
[Ωχ!] θα κείμαι μετ’ εσέν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ας σην	απ’ την	ασό σην (από την)
αστάρ’	φόδρα, υπόστρωμα	astar/āster
ασ’χώρετον	ασυγχώρητο
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
έτον	ήταν
θέκω	θέτω, τοποθετώ, βάζω
καρίπ’	μοναχικό, ορφανό, εξαθλιωμένο	garip/ġarīb
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
μαγουλόπα	μαγουλάκια
μὲσα	(τα) η μέση
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νέ	ούτε	ne
νουνίζω	σκέφτομαι
όνεμαν	όνομα
τυλίγουμαι	τυλίγομαι
φιστάνι	φουστάνι	fistan<fustān<piştān