Ση κεμεντζ̌ές ι-μ’ το τοξάρ’

Ση κεμεντζ̌ές ι-μ’ τα κόρδας
πάει κι έρ’ται το τοξάρι
Το πόνον ατ’ ’ντες τραγωδεί
Κρωμέτ’κον παλληκάρι

Έναν μήναν κι έναν χρόνον
σύρω τη σεβτάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον

Τον πόνον ατ’ ευτάει καϊτέν
και τη σεβτάν ατ’ δάκρυ͜α
Θαλασσοπούλ’ εέντονε,
ωρι͜άζ’ τα θαλασσάκρι͜α

Έναν μήναν κι έναν χρόνον
σύρω τη σεβτάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον

Σα σταυροδρόμι͜α κάθεται
και λέει τραγωδίας
Ημ’σά δι͜αβαίν’ κι αντιδι͜αβαίν’
κλαίει -ν- από καρδίας

Έναν μήναν κι έναν χρόνον
σύρω τη σεβτάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον

Έκ’σεν ατον είνας κουτσ̌ή,
ατέ εκοντοστάθεν
Ατέ έτον ντ’ εγάπεσεν
κι απ’ εμπροστά τ’ εχάθεν

Έναν μήναν κι έναν χρόνον
σύρω τη σεβτάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον