Ομάλ’ ή Μακρύν

Προβολή Τραγουδιού

Παραδοσιακοί σκοποί της Ματσούκας του Πόντου

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Χριστόφορος Χριστοφορίδης

Ο κόσμος όλιον καλατσ̌εύ’,
εγώ τιδέν ’κι ακούω
Επέραν το σαρίν τ’ αρνόπο μου
και το καρδόπο μ’ κρούω

Ραχ̌ι͜ά και ραχ̌οκέφαλα,
οξέας φυλλωμένα,
κλίστεν κα’ τα κλαδόπα σουν
και κλάψτεν για τ’ εμένα

Δι͜αβάτες ’κι δι͜αβαίνω ’γώ,
μονήν άλλο ’κι μένω

Εμέν Στοφόρε λέγ’νε με
και -ν- ας σοι Στοφοράντας
Τα γόνατα μ’ εξεράθαν
ση χώρας τα χαράντας

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
δι͜αβαίνω	(για τόπο) περνώ, διασχίζω, (για χρόνο) περνώ	διαβαίνω
εξεράθαν	ξεράθηκαν
επέραν	πήραν
κα’	κάτω
καλατσ̌εύ’	μιλάω/ει, συνομιλώ/ει, συζητώ/άει	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
καρδόπο	καρδούλα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαδόπα	κλαδάκια
κλάψτεν	(προστ.) κλάψτε
κλίστεν	(προστ.) σκύψτε, κλίνετε
κρούω	χτυπώ
λέγ’νε	λένε
μονήν	διαμονή, διανυκτέρευση
όλιον	όλο, ολόκληρο
οξέας	οξιές
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
ραχ̌οκέφαλα	κορφές βουνών
σαρίν	ξανθό, κίτρινο	sarı
σοι	στους/στις, τους/τις
σουν	σας
τιδέν	τίποτα
χαράντας	χαρές, γάμοι
χώρας	ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς