Προβολή Τραγουδιού
Ο κόσμος πάντα κόσμος έν’

Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γκόλφω Τσακαλίδου, Μιχάλης Καλιοντζίδης
Ατό αέτσ’ ’κι ’ίνεται, θα χτίζω δύο οτάδες Σ’ έναν θα βάλω τα τέρτι͜α μ’ [πουλόπο μου, λελεύω σε!] και σ’ άλλο τα σεβντάδες Αέτσ’ έν’, ρίζα μ’, αέτσ’ έν’ και ξάι πα μη φοάσαι Ο κόσμος πάντα κόσμος έν’, η ψ̌η μ’ αροθυμά σε Ο κόσμος πάντα κόσμος έν’, [πουλόπο μου, λελεύω σε!] η ψ̌η μ’ αροθυμά σε Ραχ̌όπα σ̌κίζω κι έρχουμαι, θάλασσαν ’κι φοούμαι Έχ̌’ κι έρχουμαι, αρνόπο μου, [πουλόπο μου, λελεύω σε!] εμείς ας ανταμούμες Αέτσ’ έν’, ρίζα μ’, αέτσ’ έν’ και ξάι πα μη φοάσαι Ο κόσμος πάντα κόσμος έν’, η ψ̌η μ’ αροθυμά σε Ο κόσμος πάντα κόσμος έν’, [πουλόπο μου, λελεύω σε!] η ψ̌η μ’ πάντα αροθυμά σε Σεβτάν ντό έν’ ’κι ξέρετεν, άμον καρφίν καρφούται Άμον μαχ̌αίρι͜α δίστομα, [πουλόπο μου, λελεύω σε!] γερὰ ντο ’κι λαρούται Αέτσ’ έν’, ρίζα μ’, αέτσ’ έν’ και ξάι πα μη φοάσαι Ο κόσμος πάντα κόσμος έν’, η ψ̌η μ’ αροθυμά σε Ο κόσμος πάντα κόσμος έν’, [πουλόπο μου, λελεύω σε!] η ψ̌η μ’ αροθυμά σε
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αέτσ’ | έτσι | ||
άμον | σαν, όπως, καθώς | ||
ανταμούμες | ανταμώνουμε | ||
αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
αροθυμά | νοσταλγεί | ||
γερὰ | πληγή, τραύμα | yara | |
έν’ | είναι | ||
έρχουμαι | έρχομαι | ||
έχ̌’ | έχει | ||
έχ̌’ κι έρχουμαι | είμαι στον ερχομό, έρχομαι | ||
’ίνεται | γίνεται | ||
καρφούται | καρφώνεται | ||
’κι | δεν | ουκί<οὐχί | |
λαρούται | γιατρεύεται, θεραπεύεσαι | ||
λελεύω | χαίρομαι | ||
ξάι | καθόλου | ||
οτάδες | δωμάτια | oda | |
πα | πάλι, επίσης | ||
πουλόπο | πουλάκι | ||
ραχ̌όπα | ραχούλες, βουνά | ||
σεβντάδες | έρωτες | sevda/sevdā | |
τέρτι͜α | καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
φοάσαι | φοβάσαι | ||
φοούμαι | φοβάμαι | ||
ψ̌η | ψυχή |