Αέτσ’ άμον ντο έπαθα

Αέτσ’ άμον ντο έπαθα,
κορτσόπον, να παθάνεις
Κι άμον ντ’ εδέβεν σο κιφάλ’ -τ- σ’
ατότε θα μαθάνεις

Αέτσ’ γραμμένον έτονε,
τρία φορά ν’ αντρίζεις
Δύο οσπίτα̤ εχάλασες,
το τρίτον πώς θα χτίζεις;

Αέτσ’ εγώ ’κι γίνουμαι,
αέτσ’ εγώ ’κι στέκω
Χωρίς εσέν το κιφάλι μ’
σο μαξιλάρ’ ’κι θέκω

Αέτσ’ έν, πουλί μ’, αέτσ’ έν’,
άλλο ’κι ταγιανίζω
Αφού ’κι θέλτς να έρχεσαι
άλλτς θα χαρεντερίζω